Hebben we dan toch wat te vieren?

Het leek alsof het nooit meer ging gebeuren maar opeens is het dan toch heel dichtbij: ik heb een 'soort van werk'! Ik zeg het nog voorzichtig omdat het ook allemaal een soort van wazig is, maar toch ben ik wel voorzichtig blij! Ik had gister namelijk een sollicitatiegesprek bij een detacheringsbureau en die vielen eigenlijk gelijk met de deur in huis: Mijn CV sloot zo goed bij hen aan dat ze graag met mij in zee willen. Dat is nog eens leuk nieuws om je eerste sollicitatiegesprek mee te beginnen! 

Nu is het niet zo dat ik nog weken bedenktijd heb, een tweede en een eventueel derde gesprek. Nee, komende maandag zit ik in de schoolbanken! Ik krijg een week lang een opleiding geboden tot WMO consulente, en hopelijk daarna heel snel een opdracht bij een gemeente. Pas op het moment van een eerste opdracht gaat mijn contract in, dus duimen maar!

Omdat ik dus wel een soort van wat te vieren had ben ik de Intratuin maar even ingelopen. En natuurlijk weer nieuw groen  meegenomen. Want o, wat hebben ze tegenwoordig toch leuke plantjes. En daar kan je er niet genoeg van hebben! Al  begint mijn huis al aardig op een kabouteroerwoud te lijken! 

Maar goed, de plankjes staan vol, maar aan het plafond is nog genoeg plek! ;-)