En opeens was het zover: je eerste schoolweek stond voor de deur! Zat je tot maandag zwaar in de ontkenning, op maandagochtend was daar geen ontkomen meer aan! Met tegenzin ben je in de kleren gestapt en heb je je broodje naar binnen gewerkt, en elke stap naar school werd jij een stukje kleiner. Zo groot als je je thuis kan gedragen, zo'n klein jongetje moesten wij daar achterlaten in de klas, tussen 30 andere kleuters, helemaal verloren. Tranen met tuiten heb jij gehuild deze week. Boos en verdrietig, die stomme school zou je het liefst van de kaart vegen. Dit was zo tegen al onze verwachtingen in. Zo makkelijk als jij altijd naar de peuterspeelzaal en het kinderdagverblijf bent geweest, zoveel moeite kost het jou nu om naar school te gaan. Met jou tranen kwam bij mama de buikpijn. Want niets is vervelender om een verdrietig jongetje hard huilend achter te laten, en zelf 50 km verderop te gaan werken. Gelukkig kwam aan elke dag ook weer een eind, en zagen we toch ook weer een vrolijk jongetje. Elke dag ging het ook steeds ietsje beter hoorden we van je juf. Stukje bij beetje leer je de namen van de andere kindjes kennen en ga je vriendjes maken. Steeds meer zal jij je plekje weten te vinden in de klas en zal jij straks nog boos zijn als er een dag is waarop je niet naar je klasgenootjes mag! Geloof me Jip, het wordt allemaal beter en leuker! Maar nu mag je eerst lekker van het weekend genieten!
