Time flies...

En weer een maand voorbij. Een maand vol Sinterklaas en zwarte Piet, geld verdienen en weer uitgeven, van best wel warm naar plots heel koud! 

Een tijdje geleden had ik al geschreven dat ik een nieuwe baan had, als WMO consulent. Nou, die baan heeft om te beginnen precies anderhalve dag geduurd! Wat een leuke uitdaging leek te zijn, bleek een groot fiasco. De verwachtingen daar lagen erg hoog, terwijl ik toch echt duidelijk had aangegeven dat dit werk compleet nieuw voor mij was. Dat gaf geen fijn gevoel, erger nog, ik had er buikpijn van! En buikpijn betekent dat het tijd is om er iets aan te doen. Dus na een emotioneel maar fijn gesprek mocht ik mijn spulletjes pakken en lekker naar huis. 

Inmiddels ben ik ook alweer aan de volgende klus begonnen. Geen leuke klus; slecht-nieuws gesprekken met veelal oudere mensen die te horen hebben gekregen dat zij komend jaar geen huishoudelijke zorg meer ontvangen. Dat betekent veel tranen, oorlogsverhalen en 'vroeger was alles beter'. Maar goed, ik heb een klus, verdien weer wat centjes en kan weer een ervaring op mijn cv zetten. 

Thuis staat er ook het een en ander te veranderen. Dirk heeft grootse plannen waar op dit moment veel tijd in gaat zitten en wat ons leven volgend jaar wel eens een beetje op de kop kan zetten. Plannen waar ik later op terug kom. Spannend allemaal! 

Daarnaast was november de maand van oude vriendschappen nieuw leven inblazen. Een heel gezellig etentje vorige week in LE:EN in Utrecht (dikke aanrader) met een lief vriendinnetje die ik al anderhalf jaar niet had gezien, en een week later hebben we samen twee kaarten voor Rock Werchter in Da pocket!! Dat gaat een geweldig lang weekend worden volgend jaar! Oude tijden herbeleven! 

Van mij mag december ook gauw voorbij vliegen, net als de rest van de winter. Laat die lente maar komen! 

Zie ginds komt de stoomboot

Sinds ik een kind heb is er één feestdag (-week, maand) die opeens met kop en schouders boven alle andere feestdagen uitsteekt en dat is toch duidelijk Sinterklaas. Al dagen van te voren heb ik Jip verteld dat de goedheiligman al op de boot zit, vanuit Spanje naar Nederland. Spanje Jip, jeweetwel, Barcelona, die roltrappen onder de grond bij de metro! En Jip weet meteen wat ik bedoel en waar de Sint dus eigenlijk woont. 

En natuurlijk neemt de Sint dit jaar zijn vriendjes ook weer mee, de zwarte Pieten! "Zwarte Pieten zijn lief", zegt Jip, "ik ga ze weer heel hard knuffelen". 

En zo hoor ik het graag. Zwarte Piet lijkt opeens omstreden, terwijl het in mijn ogen toch echt een kindervriend is, niet zwart als roet maar zwart van de roet! We moeten blij zijn dat er iemand is als zwarte Piet, die zijn leven toch elk jaar weer waagt, s' nachts in al die schoorstenen. 

Zaterdag was het dan eindelijk zover. Na een week van vragen of de boot al bijna in Rhenen was konden we nu eindelijk zeggen dat de Sint vandaag toch echt aan zou komen na zijn lange reis! En hopelijk heeft hij al zijn maatjes meegebracht, inclusief zijn paard! 

's Ochtends had Jip er toch wel even moeite mee: Jake en de Nooitgedacht piraten aan de kant zetten voor de Sint! Maar al gauw volgde de overgave en zat Jip er helemaal in. En nadat ik de vraag kreeg "en ook een pietenjas?" als antwoord op mijn vraag of hij soms een pietenmuts op wilde ben ik natuurlijk, goede moeder als ik ben, meteen op de fiets gesprongen en heb ik het allerlaatste  pietenpak in de Kruidvat voor een andere moeder haar neusweggegrist. Alles voor het kind he!  

Het verbaasde mij eigenlijk dat Jip het pietenpak ook echt heeft aangetrokken want meneer moet eigenlijk niks van verkleden hebben! Maar dit pietenpak zat hem als gegoten. Dus in pietenpak zijn we naar de Rijn gegaan, waar de goedheiligman samen met zijn Pieten aan zou komen met de boot. Ons zenuwpietje was al in vol verwachting! 

Het voordeel van in een klein dorp wonen is dat zo'n intocht nog gemoedelijk kan gaan, met echte zwarte Pieten, zonder onrust, zonder politie! En wat hebben we genoten van al die blije kinderhoofdjes, van de pepernoten en natuurlijk van de Goedheiligman met zijn trouwe maatjes! 

's Avonds mocht natuurlijk de schoen gezet worden. Jips voorkeur was toch eigenlijk wel buiten voor de deur, dan hoefden die Pieten ook niet helemaal naar binnen te komen. Na enig discussie is zeurpiet toch akkoord gegaan met het schoentje binnen in huis. De volgende ochten was het eerste wat Jip zei dat hij vannacht een harde klap heeft gehoord! Zouden die Pieten dan toch binnen zijn geweest? Gauw zijn we gaan kijken. En ja hoor, een troep op de grond! Overal confetti en pepernoten! En natuurlijk een cadeautje in de schoen, samen met een heuse brief van de Sint! Jip heeft zich nog wel even afgevraagd hoe dit nou eigenlijk kan, want we hebben helemaal geen schoorsteen! Maar die gedachtes zette hij al snel aan de kant en daarna hebben we vooral een glunderend jongetje gehad. Hier doe je het toch allemaal voor! 

De ambtenaar

En daar zit je dan opeens, op het gemeentehuis. En dan niet met je nummertje in je hand voor een nieuw paspoort of rijbewijs. Nee, aan de andere kant van het glas ditmaal, als ambtenaar! 

Onlangs heb ik het volgens mij al eens gehad over de korte opleiding die ik heb gevolgd met betrekking tot WMO consulent. Nou, vanuit die opleiding heb ik nu dus opeens een detacheringsklus! In de gemeente Brummen welteverstaan! Waar ik een week geleden nog nietsvermoedend aan mijn weekend begon als werkloze, ga ik dit weekend in met een dag (in)werken achter de rug. Dinsdag ga ik dan echt van start, in een compleet nieuwe functie. In weer een hele andere wereld, die van de ambtenaar, de burgemeester, maar in mijn geval dus die van WMO consulent. 

Ik vind het stiekem best een beetje spannend. Er is namelijk geen sprake van  er even langzaam inkomen. Ik ga meteen twee maanden vol aan de bak en de volledige taken van de interne WMO consulenten overnemen! Hoe ik dat ga doen, dat weet ik nog niet. Ik denk dat ik me het weekend maar eens goed in moet gaan lezen.....