Kringloopgeluk.... Of stress?

Jaja, nadat hij al enkele weken (lees: maanden) in huis staat, moet ik er toch een keer aan geloven: het verven van mijn kringloopstoeltje. Vriendlief neemt me inmiddels allang niet meer serieus en gaat ervan uit dat die stoel de eerstkomende 10 jaar in de oorspronkelijke staat blijft, tot hij weer de deur uitgaat. 

Heeft hij even pech! 

Maar dan de grote vraag... Welke kleur wordt hij? Na uren (lees: weken) te hebben nagedacht besluit ik gewoon naar de Gamma te rijden en daar een keuze te maken, kan nooit moeilijk zijn. Dacht ik. 

Enkele uren later is de kleur gekozen: roze it is! Maar dan wel heel lichtroze, bijna wit, ik woon immers in een mannenhuis he? 

Een dag later begon het toch wel te kriebelen met dat potje verf in huis en ben ik zowaar begonnen! Inmiddels zijn we een week verder, zitten er vele uren spierpijn op (ik moet nog op zoek naar de geschikte verfhouding) en is de helft van mijn haar ook lichtroze, maar het eindresultaat mag er wezen! 

Op naar de volgende stoel! 

Bloemengeluk

Ken je dat, dat je wekenlang geen fatsoenlijke bloem kan vinden en vaas kan vullen, en dan opeens staat je huis zo vol dat je bijna een bloemenwinkel kan beginnen? 

Eindelijk komen al die leuke (kringloop)vaasjes van pas! Na moederdag en een verjaardag waren we namelijk in het bezit van een paar oerdegelijke boeketten, jeweetwel, met veel bladeren enzo. En als ik ergens een hekel aan heb! Maar het voordeel van zo'n wanstaltige bos bloemen is dat je ze uit elkaar kan trekken en de kleine pareltjes eruit kan halen!

 Daar worden we dan wel weer blij van! 

Ook is het elke ochtend weer een verassing hoe de pioenrozen erbij staan, je kan ze bijna open kijken!

Dan is er nog Jip, die ook graag bloemen plukt voor mama! Er is niets mooiers dan een huis vol zelfgeplukte bloemen (of onkruid) van je eigen kind!

Als de zon buiten niet wil schijnen, halen we hem wel naar binnen! 

Vrijheid blijheid

En toen was het weer 5 mei. Voor sommige mensen een dag als alle andere dagen, bij mij kriebelt het al s' ochtends bij het wakker worden! 5 mei betekent namelijk de hele dag over straat slenteren, biertjes drinken, vrienden ontmoeten, nog meer biertjes drinken, wat eten, bandjes luisteren en vooral vrijheid vieren. 5 mei is Wageningen, traditiegetrouw. Nu is de invulling de laatste paar jaar wel wat veranderd van die dag... Kan toch moeilijk lavenloos over straat zwalken met Jip aan de arm. Dus ook vandaag hebben de (meeste) biertjes plaatsgemaakt voor suikerspinnen en de kinderwei, en zelfs na 22 jaar heb ik voor het eerst het defilé gezien! Druk vond ik het, prachtig vond Jip het! Die overigens de hele dag op zoek was naar dode militairen (we hebben hem gister geprobeerd uit te leggen wat dat nu is, dodenherdenking en bevrijdingsdag). 

Een festival is geen festival zonder goede band en dat was in ons geval DI-RECT. Altijd leuk om hen weer live te zien en ditmaal kon Jip dus ook meegenieten, iets wat hem wel leek te bevallen! 

En weet je wat ook zo fijn was? De zon scheen! De hele dag! 

Ik zeg, Wageningen, volgend jaar zijn wij er weer bij!