En toen was er opeens een kleuter..

4 alweer. Alweer 4 jaar lang is dit kleine ventje in ons leven. Dit lieve kleine ventje wat soms ook het bloed onder onze nagels vandaan haalt. Dat jongetje wat heel stout maar ook heel lief kan zijn, en ons dan kan overladen met kusjes. Dat jongetje wat altijd geluid maakt als hij speelt, veel en hard. Om hem heen kan je niet, als Jip er is dan is hij er ook goed. Jip, die als eerste woordjes bijna alle automerken op kon noemen. Die bij een carnavalsoptocht de versieringen en verklede mensen vergeet en heel hard roept: "Kijk! Een Iveco mama!!". Die graag uitzoekt hoe je speelgoed uit elkaar kan krijgen en dan het liefst in zoveel mogelijk stukjes. En die stukjes dan over het hele huis verspreid. Jipje, die een zwak heeft voor geurtjes en smaken, houdt van mosselen, garnalen en inktvis, maar ook van een bad met lavendelolie en heel veel badzeepjes. Dat kleine grote ventje, wat tegen elke willekeurige vreemdeling in de supermarkt zegt: "ik vind jou lief, kom je op mijn feestje?". Die s nachts heerlijk tussen ons in kruipt en dan zijn warme voetjes in mijn nek plant. En vervolgens de dekens wegtrekt. Maar ook dat kereltje wat heel lelijk en boos kan doen, als we niet luisteren of als hij zijn zin niet krijgt. Gelukkig kan hij snel bijdraaien en ons overladen met de liefste glimlach en kusjes, waardoor we dat stoute gedrag ook wel weer snel vergeten. Ja, dat jongetje is alweer 4 jaar in ons leven. En ik zou hem geen dag meer willen missen!